Vorige week verscheen een interessant rapport van het WODC over Syrische Nederlanders. Het rapport maakt deel uit van een breder onderzoeksprogramma naar statushouders in Nederland. Wilma Roozenboom betoogt in dit blog: "Er blijft werk aan de winkel. En dat vergt inspanning van nieuwkomers. Maar ook - en vooral - van degenen die hen omringen."
Navigeren in een nieuwe samenleving
Vorige week verscheen een interessant rapport over de ontwikkeling van de positie en leefsituatie van Syrische Nederlanders: 'Navigeren in een nieuwe samenleving'. Eerdere onderzoeken lieten zien dat de positie van Syrische nieuwkomers in de eerste paar jaar na hun aankomst vooruitging. Nu blijkt echter dat na gemiddeld zeven jaar die verbetering niet op alle terreinen doorzet. Dit blijkt uit onderzoek dat het WODC in samenwerking met het RIVM en de Erasmus Universiteit Rotterdam uitvoerde.*
In hoofdlijnen:
Meer aan het werk, afhankelijk van bijstand neemt af
Minder sociale contacten en meer discriminatie
Meer psychische ongezondheid
Groot verschil tussen hoger en lager opgeleiden
Aanmoediging tot contact
Dit rapport schetst een beeld dat wij herkennen. Er is goed nieuws: de overgrote meerderheid van de Syrische vluchtelingen die tussen 2014 en 2016 naar Nederland kwamen, heeft de inburgering afgerond, en een groeiend deel heeft een baan - en steeds vaker is dat een vaste baan. En er is slecht nieuws. Nog altijd werkt een meerderheid in een tijdelijke baan en is de afhankelijkheid van de bijstand hoog. Twee derde van de vrouwelijke Syrische vluchtelingen werkt niet. Sociale contacten met Nederlanders zonder migratieachtergrond nemen af, veel Syriërs zijn eenzaam. En oudere (45+) Syriërs staan relatief vaak aan de zijlijn.
Dus er blijft werk aan de winkel. En dat vergt inspanning van nieuwkomers, zeker. Maar ook en vooral van degenen die hen omringen. Buren, leden van voetbalteams waarin nieuwkomers sporten, mogelijke werkgevers, collega's, etc. Want een vervolgbaan krijg je in Nederland vooral via je netwerk, taal leer je in een sportteam of bedrijfskantine beter dan in je eentje thuis, en eenzaamheid doorbreek je per definitie moeilijk alleen. Dus wat mij betreft lezen we dit rapport vooral als een aanmoediging tot contact, op alle mogelijke manieren.
