Vandaag werd de Inclusive30 gepubliceerd – en ik sta erin. Dat is tof en mooi, maar voelt ook een tikkie awkward. Want ik mag dan het gezicht zijn van Refugee Talent Hub, de resultaten die we boeken zijn toch echt vooral de verdienste van een hele hoop andere mensen.

MT/Sprout publiceert voor het vijfde jaar op rij de Inclusive30; de lijst met dertig personen die het bedrijfsleven aantoonbaar diverser, inclusiever en gelijkwaardiger maken. Het is eervol dat ik op de lijst sta - maar voor mijn gevoel sta ik daar vooral namens allemaal andere mensen die hier hard aan werken. 

Allereerst toppers zoals Orhan, Weam en Ramy, die zich niet hebben laten ontmoedigen. Ga er maar aan staan: je land ontvluchten, tot nummer worden gereduceerd, vaak jarenlang wachten, je een andere (moeilijke!) taal eigen maken, verhuizen van azc naar azc, je vak herontdekken of een ander vak leren, tegen muren oplopen, afwijzing op afwijzing incasseren, vreemde vragen beantwoorden in je sollicitatiegesprek (“Wat zijn je hobby’s?”), inburgeren, een baan onder je niveau accepteren, proberen te begrijpen wat een bila en een vrijmibo zijn, agile werken – en intussen hopen dat je gezin mag overkomen en je je kinderen eindelijk weer kunt zien. Mijn leven en mijn baan zijn een eitje in vergelijking met hen. 

En daarnaast, onvergelijkbaar, maar toch: onze contactpersonen bij de grote werkgevers waarmee wij samenwerken, dat zijn ook helden. Mensen als Janine, Rob en Frank op directieniveau, maar vooral ook mensen die het dagelijkse werk doen, zoals Marjolein en Froukje, Marriet, Iris, Amin. Die zich elke dag weer hard maken voor meer kansen voor nieuwkomers binnen, EY, TenneT, Enexis, Alliander en al onze andere corporate partners. Die niet zomaar ‘nee’ accepteren, maar doorvragen naar het waarom van een afwijzing voor een kandidaat met vluchtverleden, die geitenpaadjes zoeken als de gebaande wegen doodlopen, en die lol hebben in het organiseren van sprankelende bijeenkomsten voor en met nieuwkomers. 

Tot slot: onze maatschappelijke partners zonder wie wij niet zouden kunnen en willen werken, en uiteraard mijn collega’s bij Refugee Talent Hub. Toevallig hadden wij gisteren een teamdag. Ik keek om me heen in het Amsterdamse Oosterpark en zag twintig heel verschillende mensen met één missie en een grote gedrevenheid om die te realiseren. Twintig wakkere hoofden en twintig bakken vol energie om voor elke nieuwkomer bij elke werkgever weer het verschil te maken. Toppers met wie ik heel graag samenwerk. 

Kortom: dank dank dank, echt duizendmaal dank voor deze mooie vermelding in de lijst! Ik ben er erg blij mee. En ik deel ‘m bij dezen graag met degenen die het echte werk doen. Mijn vermelding is die van jullie. Moedig voorwaarts! 

Lees ook:

• Werkgevers met divers personeel zijn aantoonbaar succesvoller - interview met Wilma op Change.inc
• Nieuwkomers moeten vanaf hun eerste dag in Nederland kunnen meedraaien - interview met Wilma in het Financieele Dagblad
• Over onderzoek, boerenverstand en no-brainers - blog van Wilma over het rapport ‘Ruimere werkmogelijkheden asielzoekers – maatschappelijke kosten-batenanalyse op hoofdlijnen’